2011 Dahab

Na het overlijden van mijn vader zit ik niet lekker in mijn vel. Ik ga 1 week alleen op vakantie, probeer bij te tanken en energie op te doen. Dat alles in Daniela Village in Dahab, Egypte.
Natuurlijk was het een andere vakantie dan anders. Door mijn stemming, doordat ik alleen was en door de bestemming. Maar het was een goed en fijn weekje!

Zondag 11 december 2011 Dahab Egypte
Toch n berichie uit Egypte, hoewel het een traaaaage verbinding is. Zittend in de lobby van het hotel met een laptop op schoot, best luxe toch.

De reis verliep prima, 3 stoelen voor mij alleen. In het volle maanlicht een uur met de bus door de woestijn gereden naar het hotel. Tjee, ik heb nog nooit zoveel rotsen bij elkaar gezien. Het hotel is prima: een tweepersoonskamer met een warme douche. Dat is al heel wat. Het ontbijt is prima: omelet, zoete broodjes, hartige hapjes, cornflakes etc. Van alles is mogelijk. Het avondeten in buffetvorm: soepje, rijst, gekookte groenten, rundvlees, kip, vis, salades en wel 3 soorten taart als toetje.
Ik hou het maar bij gekookte groenten, soep, rijst etc. OK…met een klein stukkie taart toe.
Afkloppen, maar tot nu toe gaat het goed met de buik. Alléén eten is wel saai. Wat oudere stellen vragen of ik er bij kom zitten, maar dat wil je ook niet altijd. Gisteren wel gedaan. En vandaag even de thee met taart bij hen genuttigd. Het is rustig in het hotel, ongeveer 14 gasten.

En hoe het allenig reizen bevalt? Fijn en niet fijn. Soms voel ik mij wat alleen, onwennig, mis ik bijvoorbeeld ff een praatje of een potje Yahtzee zo net voor het eten. Soms is het ook fijn om alleen zelf te kunnen bedenken wat je wilt. Soms zitten de traantjes om pap nog hoog. Soms ben ik gelukkig met een kop thee op de kamer of slenterend door de straten.

Gisteren een verwendagje rond het hotel. Maar er staat een gigantische wind waardoor het koud aanvoelde. Nog geen snorkelen dus. Vandaag 1,5 uur heen en weer terug langs de zee gelopen naar het dorpje Dahab. Dat was lekker. Bijzonder dorpje met een echte duikers scene. Geeft een speciale sfeer. Daar op het terras gezeten, beetje kijken, beetje kletsen met een paar duikers. Lekkere linzensoep met knoflookbrood genuttigd. Niet eens toegekomen aan een boek lezen, kun je nagaan. En...ik heb een nieuwe thee hier ontdekt: hibiscusthee. Lekker hoor! Natuurlijk tig keer een taxiride aangeboden gekregen, misschien aardig aangeboden, maar toch maar niet gedaan.

Morgen ga ik dan toch die snorkel proberen A. En maandag een excursie naar St. Catherinaklooster in de Sinaï-woestijn.

Zit je aan het ontbijt: komen er in 1 keer kamelen langs lopen! Bijzonder! Daar wil ik nog wel een keer opzitten (en aaien!) deze week. He is een maf gezicht; als je hier de zee hebt, dan is er een smalle strook strand waar her en der hotels staan (ook vele onafgebouwde) en daarachter gelijk de rots bergen. Kaal, kaal en kaal!
De mensen zijn tot nu toe erg aardig.

maandag 12 december
Snel hè. Maar ik wilde jullie graag laten weten hoe mooi snorkelen hier is. Echt super! Zo gaaf, al die kleuren van die vissen en dat koraal! En dan ben ik nog niet eens ver de zee in geweest want door de harde wind en de sterke stroming wil dat niet. Maar als je ziet wat je hier dichtbij al voor moois ziet! Knalgele vissen, zwarte-witte, witte met gekleurde streepjes, doorzichtig wit, een mureen (geloof dat ie zo heet), koraal wat blauw is met een ‘mondje’ welke open en dicht gaat en…en…en… Je snapt het al. Dit was een goed dagje!
Het is dan jammer dat je door de wind/stroming en temperatuur van het water het snorkelen niet heel erg lang kunt volhouden.

Zou morgen naar het Catherinaklooster, maar er zijn niet genoeg mensen voor die dag. Dus ik sluit mij aan bij een groep van 4 op woensdag. Mmm, morgen kameeltje rijden dan?
Een zoute onderwatergroet van mij!

Donderdag 15 december
Jawel, weer een paar ervaringen rijker! Op een kameeltje gezeten, jaha! Officieel een dromedaris, maar ach, ze noemen hier alles kameel. Ik geloof dat ik ‘m aardiger vond dat hij mij… ;-)
Ik zei al tegen J, dat ik de kameel nog om verkering had gevraagd, maar dat ie mij hooghartig afwees: niet knap genoeg hè… Het zijn grappige beesten, met die geloken ogen en zo'n laag brulgeluid. Natuurlijk is t een toeristisch gebeuren. Maar toch leuk en voor mij bijzonder. Eerst thee drinken bij de Bedoeïen. Ook bijzonder; ik had een paar dingen voor de kinderen meegenomen, dat viel in de smaak. En een kaart met Hollandse koeien. Is weer eens wat anders dan een kameel… Daarna op de kameel naar hoger gelegen rotsen, waar we uitzicht over het dorpje Dahab hadden. Maar ik vond eigenlijk de rit er naar toe al mooi. Die ging door de achterstraatjes van Dahab. Zie je dus kinderen spelen, de geitjes in de hokken staan, de gesluierde vrouwen over straat lopen etc. Hier heb ik een filmpje van gemaakt.

Gistermorgen weer gesnorkeld, man wat een feest! Een blauwe rog gezien, grote vissen en ook kleinere vissen met echte KNALkleuren! Ben benieuwd of er op de foto’s van de onderwatercamera er nog iets van te zien is. Eindelijk was er weinig wind. Want dat is wel balen hier. Schijnt de zon, bijna elke dag, maar door de wind voelt het dan niet echt lekker.
Na het snorkelen had ik het koud dus een warme douche en het dorpje in. Mijzelf een mooie ring cadeau gedaan en nog wat hibiscusthee voor thuis gekocht. Verder zijn er voornamelijk prutsouvenirs, dus ga ik niet uitgebreid inslaan. Helaas.

Vanmorgen om 7.00 op pad naar het klooster. Eerst 1,5 uur door de woestijn rijden. Bijzonder. Elke keer verschillende soorten stenen, rotsen met af en toe wat ‘echt’ zand.
Het klooster is wel mooi, maar of ik nu het Bijbelverhaal over Mozes en de brandende braamstruik, wat zich hier zou hebben afgespeeld, geloof??? Het was niet groot overigens, maar dat maakt niet uit. Op dit moment wonen er monniken van het Grieks-orthodoxe geloof.
Er was een grote groep Nigerianen. Grappig, zij hadden het koud en wij vonden het lekker warm. Eén dame wilde graag met mij op de foto.
Vanmiddag terug had ik gehoopt op nog wat snorkelplezier, maar helaas dat zat er niet in. K..wind! Dan maar op een ligbedje uit de wind, in de zon ff een boekie lezen. Net al mijn schulden betaald, wat reuze meeviel. Om 19.00 eten en dan nog om 21.00 ff met de gratis bus van hier, het dorp in. Morgenvroeg hoop ik dan echt nog een keer mijn favoriete visjes te zien.
Als ik van jonge meisjes geknoopte armbandjes koop, krijg ik er 1 voor S. cadeau. Aardig hè!

Zaterdag…I’ll be back! En ik zal mij proberen voor te bereiden op het geweldige weer, zoals jullie het omschrijven. Bah!

* Ze rijden hier rechts, maar als het ff kan, dan toch links. Daar is de weg beter.
* De ober snapt niet waarom ik niet meer lach en waarom ik alleen reis. Hem dat uitgelegd. Maar een beetje raar vinden ze het natuurlijk wel. En waarom schuif ik dan niet elke avond bij de andere Nederlanders aan tafel aan? ;-)
* Alleen mannen zie je in het openbare leven. Ook het schoonmaken van de kamers gebeurd door mannen. Een bijzondere wereld. Maar toch, als vrouw kun je beter in Nederland wonen. Denk ik…