2015 Cuba Santa Clara/Remedios
5 mei 2015 - Santa Clara, Cuba
Dinsdag 5 mei 2015
We verlaten het kleurige Trinidad. Slechte weg met gaten, het is echt slalommen. Een cowboy met koeien op de weg, kleine arme huisjes. In Manicaragua maken we een korte stop. Boeiend, zo'n echt Cubaans stadje. Zeer levendig. Ik raak aan de praat met 2 mensen op de stoep. Wat voor mij een mooi beeld is, heel veel paard met wagens, is voor hen armoede. "Geen auto op de weg!"
In Santa Clara bezoeken we het mausoleum van Che Guevara, toch bijzonder om te zien. In het centrum dikke wolken, onweer en keiharde regen. Wij schuilen en ik 'praat' met Alberto over onze levens in Cuba en NL, familie, discriminatie etc. Boeiend. Aan het geef ik hem nog iets voor zijn zoontje. Een NL meneer van 83 is zijn bus kwijt. Via hun geweldig netwerk kunnen Alexis en Miranda hem helpen.ZZ
Had ik dat al gezegd? Alexis is sinds Trinidad een paar dagen bij ons. Hij is de zakenpartner van Miranda.
Ik zit met Miranda en T in een lekker tuttige casa bij een praatgrage Yolanda. Hartstikke lief, wij krijgen allemaal een gedichtenbundel van haar. Op de 1e bladzijde staat een heel verhaal in het Spaans. O.a. dat zij mij bedankt voor de mooie bloem uit Holanda. :-)
We eten voor de laatste keer met z'n allen, inclusief chauffeurs, bij de casa. L heeft nog een liedje gezongen. En samen zongen we het regent zonnestralen van Acda en De Munnik. Een leuk momentje. Het eten was lekker en gezellig. De mannen een dikke verdiende fooi gegeven.
Woensdag 6 mei 2015
Na het ontbijt doen we met de fietstaxi een rondje Remedios. Grappig. Daarna met de stoomtrein naar een oude uitgerangeerde suikerfabriek. Die trein was echt geweldig. Echt een stoomlocomotief! Het museum van de suikerriet vond ik ook mooi om te zien. Te bedenken hoe het vroeger geweest moet zijn...
Voor de laatste keer met z'n allen een niet zo bijzondere lunch. De mannen mogen ons wel wegbrengen, in hun oldtimers over de dijk met 50 'bruggen'. Maar niet ophalen. Dat moet door staatstaxi's uitgevoerd worden. Es Cuba!
Lastig, met een traan neem ik afscheid van Oslenis.
